“The camera is an instrument that teaches people how to see without a camera.”
Dorothea Lange "โลกทั้งใบ ไม่ได้สวยงามในทุกเรื่อง… แต่ก็ไม่น่าชิงชัง เกินกว่า "ชีวิต" จะค้นพบ "ความสุข" จากบางแง่มุม…" >> โอ๋ อิ่มเอม
“โปรดเติมความ(รัก)…ลงในช่องว่าง”
“………………………………………………………….
………………………………………………………….“
ฯลฯ
๑๙ มิถุนายน ๕๑ / บ้านพักแม่ริม
แหล่งภาพ : http://yum-ya.blogspot.com
“The camera is an instrument that teaches people how to see without a camera.” 
โปรดใช้ใจมองในสิ่งที่ข้าเจ้าเติมลงในช่องว่าง
โอ๊ะ…มันไม่ขึ้นอ่ะ…ไอ้สิ่งที่เติมเนี่ย
เห็นไหม…ท่านมองเห็นไหมท่านอิ่มตี้ฮัก
แป่ว…ท่านอิ่ม
ข้าเจ้าเคาะเอนเทอร์สร้างพื้นที่ว่างเปล่ามากมายหากมันไม่ยอมขึ้นให้
อาจเป็นไปได้ว่า…เครื่องรับสัญญาณของท่านมันไม่ยอมรับสัญญาณข้าเจ้า
ไปล่ะ…หมดเวลาเล่นแล้วท่านลุง
เอ้ก..อี่..เอ้ก..เอ้ก!!
(เป็นไงสะดุ้งตื่นเลยมั้ย!)
รีบมาขันปลุก เช้านี้คงลุกไม่ไหวแน่
โอ๊! เจ้าหนูนั่นหยิบน้อยหน่าผิดลูกป่าวล่ะนั่ลล์
เผ่นล่ะลุงอิ่ม!
ผึบ ผึบ ผึบ โป๊ก!
(แหะ แหะ ชนเสา มืดมองไม่เห็น)
โอ๊ะโอ่!
ยิงทั้งปิงทั้งแทร็คแบ็คเทียวนะขะรับ ไม่มาสักตัว!
รบกวนท่านดูอีกสักครั้งเถิด ตรง อ่าน/ อภิปราย ว่าคลิก อนุญาตให้มีการปิงหรือเปล่า?
อีกจุด คลิก edit ของโพสท์นี้ แล้วดูกล่องด้านล่าง อนุญาตปิงกับแทร็คแบ็คหรือไม่?
หากทั้งสองจุดเปิดแล้ว ลองออกจากธีมนี้โดยเลือกธีมอื่น แล้วเลือกกลับมาใหม่เพื่อเซ็ตค่าต่าง ๆ ใหม่
ลองดูนะขะรับ
ต้องพาแม่ไปวัดอีกแว้ววว
คารวะ
“มีมือใครหลายมือถืออาวุธ
นั่นคือมือที่ไม่หยุดการเข่นฆ่า
มีมือใครอีกหลายมือถือปากกา
นั่นคือมือของผู้ล่าสถานการณ์
มีมือใครอีกหลายมือกุมอำนาจ
เป็นหลายมือใช้พิฆาตประหัตถ์ประหาร
มีหลายมือถือเครื่องหมายของทางการ
เป็นมือโกงงบประมาณประชาชน
มีหลายมือถือยศฐาบรรดาศักดิ์
ใช้มือชักจูงจมูกแทนเหตุผล
มีหลายมือถืออำนาจอิทธิพล
ใช้มือบดฉีกทำลายความยุติธรรม
มีหลายมือใช้วิชาทำหน้าที่
บางมือเลือกทุกวิธีแม้ยีย่ำ
มีบางมือถือสัจจะแค่เพียงคำ
บางครั้งจึงทำระยำอย่างง่ายดาย
มีมือใครอีกหลายมือยังว่างเปล่า
ยังคงแบด้วยอยากเอาสิ่งทั้งหลาย
มีมือเด็กที่ยังว่างอีกมากมาย
ยังมีมือใครอีกไหมจะช่วยเติม”
-ด้วยรัก- (ยิงปิงไม่มา..เอามาแหมะต่อเสียเลย)
จุ๊ จุ๊ เอานี่ไป!
เธอรู้มั้ย..อะไรอยู่ในนี้?
นี่น่ะความรักของฉันนะคนดี
มันเต็มปรี่อัดแน่นไม่แคลนคลาย
อ๊ะ อ๊ะ รับแล้วถือไว้ให้ดี!
อย่าได้คิดย่ำยี่เอาแค่ง่าย
ต้องประคองคงไว้ด้วยใจกาย
อย่าด่วนได้อย่างเห็นเป็นเล่นนะ
อ้อ อ้อ แล้วอย่าลืม!
ไม่ใช่ให้ยืมรู้มั้ยล่ะ?
ให้ไปเลยเธอคนเดียวเทียวนะจ๊ะ
ความรักน่ะด้วยหัวใจไม่รับคืน
อ๋อ อ๋อ หากเธอเบื่อ
หากไม่เหลือเยื่อใยไม่ต้องฝืน
ดึงสลักรักซะนะขวัญยืน
แล้วจะชื่นกับใครตามใจเธอ ฯ
ท่านอิ่มที่รัก…วันนี้ข้าเจ้าจอผักกาด
กึ๊ดเติ้งหาอาหารเหนือขนาด
ท่านอาจได้ชิมบ่อยๆ
แต่จอผักกาดข้าเจ้าก็อร่อยไม่เป็นรองใครหนา
ได้ข่าวแว้บๆ จากบ้านท่านดินท่านจะไปภูเก็จหรืออย่างไร
อ่ะ…เอ่อ…เอ่อ…หากไม่เป็นการรบกวนเกินไป
ฝากเก็บฟ้ากับน้ำที่แหลมพันวามาฝากหน่อยสิ
คิดถึงจะแย่แล้ว…คิดถึงจริงๆ นะ
เห็นมั้ยแค่นึกถึงว่าจะได้สบตาบ้านปลายพันวาใจยังสั่นไหวส่งผลให้หน้าแดงเป็นดอกกุหลาบเชียว
ขอบคุณล่วงหน้าเจ้า
กลอนทั่นดิลล์ นั่น … ชอบๆ
… ต่อๆๆ
เอ๋ย เอ๋ย … มาหาว่า ฉันเฟลิท
แค่ตะเลิด ออกไป ในคืนเผลอ
แอบย่องลับ กลับมา ยามละเมอ
เธอนะเธอ นอนพร้อม ยิ้มกับใคร
เออ เออ … ไม่(อันธ)พาล แล้ว
ขอกาแฟ สักแก้ว — ได้ไหม ?
ไม่ขม ไม่หวาน ครีมไม่ใส่
เธอรู้ใจ ฉันดี … นี่นา
อุ๊บส์ อุ๊บส์ … ขอรับโทรศัพท์หน่อย
เธอนั่งคอย อยู่ตรงนี้ จะดีกว่า
เพราะฉันอาจ ต้อง … เออ เออ … ใช้เวลา
คนโทร. มา เขาหน้าหล่อ พอกับเธอ
อิ อิ … กาแฟ ไม่ต้องแล้ว
โอ้พ่อแก้ว แม่แก้ว งอนแล้วเหรอ
ลูกค้ารายนี้ แหมๆๆ จ่ายดี นะเออ
ไม่เผลอ ไม่เผลอ … ฉันสัญญา
: )
กลอนนี่ ไม่ได้ตั้งใจให้ “กระทบ” แม่เพลงจริงๆ นะ (ฮา)
ผิดๆ เฮ้อ ~~~
เอ๋ย เอ๋ย … มาหาว่า ฉันเฟลิท
แค่ตะเลิด ออกไป ในคืนเผลอ
แอบย่องลับ กลับมา ยามละเมอ
เธอนะเธอ นอนพริ้ม ยิ้มกับใคร …
Pingback: ก ร ะ ท่ อ ม ธุ ลี ดิ น